<div style="text-align: center;">2007年5月13日,春殘花落時</div><div style="text-align: center;">陳曉旭在深圳病逝,享年42歲</div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;">如果說一千人眼中有一千個“紅樓夢”</div><div style="text-align: center;">那么陳曉旭之后,世間再無林黛玉</div> <div style="text-align: center;"><font color="#808080">我是一朵柳絮,</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">不要問我的家在哪里,</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">愿春風(fēng)把我吹送到天涯海角。</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">我要給大地的角落帶去春的消息。</font></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;">想起陳曉旭人生中的第一首詩</div><div style="text-align: center;">與林黛玉開始結(jié)緣的《我是一朵柳絮》</div><div style="text-align: center;">14歲的年紀(jì),就已有的淡淡憂傷</div> <div style="text-align: center;">草木也知愁,韶華竟白頭。</div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">嘆今生、誰舍誰收!</font></div><div style="text-align: center;"><br></div><div style="text-align: center;">想起《紅樓夢》中</div><div style="text-align: center;">林黛玉曾以柳絮自比的《唐多令》</div><div style="text-align: center;">飄游無定,薄命凄愴</div> <div style="text-align: center;">都說人必有癡,而后有成</div><div style="text-align: center;">所以,古之至文,皆血淚所成</div><div style="text-align: center;">如《紅樓夢》之于曹雪芹</div><div style="text-align: center;"><b>所以,每一個傳奇角色背后,</b></div><div style="text-align: center;"><b>是“不瘋魔不成活”的癡狂</b></div><div style="text-align: center;"><b>如程蝶衣之于張國榮</b></div><div style="text-align: center;"><b>如林黛玉之于陳曉旭</b></div> <div style="text-align: center;"><b>“這個妹妹我曾見過。”</b></div><div style="text-align: center;">看過的書上有著很多的一見鐘情</div><div style="text-align: center;">卻沒有哪一段如寶黛初見般令人心動</div><div style="text-align: center;">似是初遇,偏又重逢</div> <div style="text-align: center;">看她兩彎似蹙非蹙罥煙眉,</div><div style="text-align: center;">一雙似喜非喜含情目</div><div style="text-align: center;">態(tài)生兩靨之愁,嬌襲一身之病,</div><div style="text-align: center;">淚光點點,嬌喘微微</div> <div style="text-align: center;">閑靜時如姣花照水</div><div style="text-align: center;">行動處似弱柳扶風(fēng)</div><div style="text-align: center;">心較比干多一竅</div><div style="text-align: center;">病如西子勝三分</div><div style="text-align: center;">真真從書中走出的人物</div> <div style="text-align: center;"><b><font color="#ed2308">01 你怎么知道我不敢?</font></b></div> 1983年,一個初夏的傍晚<div>陳曉旭正窩在沙發(fā)上看書</div><div>一個男人從夕陽中逆光而來,興奮地說道:</div><div>“嗨,告訴你兩個好消息?!?lt;/div><div>陳曉旭頭也不抬:“與我無關(guān)的不聽”。</div><div>男人走近,將一本《大眾電視》雜志放在她面前</div><div>“看看吧,與你有關(guān)”</div><div>陳曉旭隨手翻了下,幾行醒目的大字突然映入眼簾</div><div>“中國電視制作中心,中央電視臺籌拍電視連續(xù)劇《紅樓夢》。戴敦邦談怎樣選擇寶、黛、釵?!?lt;/div><div><br></div><div>好似受到命運的召喚,她一時怔了起來</div> “別發(fā)呆了,寫信吧”<div>男人拿來紙和筆,緩緩對她道</div><div>“寫信?給誰?”</div><div>她有些渴望,卻更多地是膽怯</div><div>“直接寫給導(dǎo)演王扶林,告訴他你是林黛玉的最佳候選人?!?</div><div>“殺了我也不寫?!?</div><div>“為什么?” </div><div>“我才不做這樣的傻事。中國這么大,沒有人會注意到一個默默無聞的小丫頭。寫信更是自作多情,不寫不寫?!?lt;/div><div><br></div><div>男人終于有些急了:</div><div>“你干嗎這樣膽怯?你外形、氣質(zhì)都接近要求,你喜愛《紅樓夢》,理解林黛玉,憑這些,不敢去拼一次?” </div><div>陳曉旭內(nèi)心的驕傲突然被激起</div><div>就著紙筆就寫了起來</div><div><br></div><div>待寫完,男人又找來了陳曉旭曾經(jīng)發(fā)表的詩《我是一朵柳絮》</div><div>和一張很是秀氣的照片,同信一起塞進信封</div><div>他很真摯地看著她,“我們一定能成功”</div><div>然后大步走了出去</div><div>“哎,還有一個好消息是什么?” </div><div>陳曉旭忽然想起那么大會兒才只道清一件事兒</div><div>男人轉(zhuǎn)過頭來,堅定地喊道:</div><div>“我已經(jīng)報考戲劇學(xué)院了,我能考上?!?</div> 那一年,陳曉旭18歲<div>那個男人,是她的伯樂兼初戀男友畢彥君</div><div>那一年,他們都還只是鞍山話劇團的普通演員</div><div>那一年,她的命運就此改變</div> <div style="text-align: center;"><b><font color="#ed2308">02 我就是林黛玉</font></b></div> 寫信之后的第六天,陳曉旭收到了去北京面試的通知<div>在回答了近百個關(guān)于《紅樓夢》的問題之后</div><div>過了初選,然后見導(dǎo)演,然后又是回去等通知</div><div>這一等,就從夏天等到冬天結(jié)束</div><div>《紅樓夢》她已經(jīng)又翻了兩遍,還有滿滿一大本的筆記</div><div>記錄了她對《紅樓夢》、對林黛玉的所感所念</div><div>而秋天的時候,畢彥君考取了戲劇學(xué)院</div><div><br></div><div>還好,春天終要到來</div><div>一個桃花盛開的一個下午,團長派人把她叫到團里</div><div>一個北京過來的人告訴她:</div><div>四月一日,她需要去北京報到</div><div>參加電視連續(xù)劇《紅核夢》劇組演員培訓(xùn)班</div><div>而所有角色都要在三個月的培訓(xùn)班中產(chǎn)生</div> 培訓(xùn)的地點是在圓明園<div>而到了之后,陳曉旭才發(fā)現(xiàn)她并不是林黛玉的第一人選</div><div>已經(jīng)有兩個演員或是容貌或是氣質(zhì)都比她要好</div><div>還都有點林黛玉的影子</div><div>可,那又有什么關(guān)系呢?</div><div>她雖不是最漂亮的,身材也干巴巴的</div><div>甚至表演經(jīng)驗也不如別人豐富</div><div>但她能一口氣背下林黛玉所有的詩,她還能自己寫詩</div><div><br></div><div>更關(guān)鍵的是,培訓(xùn)班四十多個女孩子沒有誰比她更懂林黛玉</div><div><b>她懂林黛玉的孤獨,林黛玉的驕傲</b></div><div><b>林黛玉的自尊與自卑,林黛玉的敏感</b></div><div><b>林黛玉的情真意切,林黛玉的真水無香、白璧無瑕</b></div><div><b>還有林黛玉充滿憂傷的詩人氣質(zhì),煥發(fā)著動人的青春之光</b></div><div>………</div><div>她可以不用演就能把自己變成好林黛玉</div><div>而除了林黛玉,她不作他想</div> 王扶林導(dǎo)演曾回憶,當(dāng)時他問陳曉旭:<div>“如果不演林黛玉,你選一個其他的角色演,怎么樣?”</div><div>陳曉旭堅定地說:</div><div><b>“我就是林黛玉,如果我去演其他角色,觀眾會說林黛玉去演其他角色了!”</b></div><div>一句話打動了他<br></div><div>陳曉旭也終于成為了唯一的林黛玉</div> <div style="text-align: center;"><b><font color="#ed2308">03 紅樓一夢是三年</font></b></div> 自《紅樓夢》面世以來<div>秉絕代姿容,具稀世俊美的林黛玉</div><div>就以世外仙姝的形象深入人心</div><div>被譽為是“合古今靈秀之氣,庶幾鑄此一人”</div><div>試想如今每次網(wǎng)絡(luò)小說改編成電視劇</div><div>都有一堆書粉站出來大呼不接受</div><div>更何況是《紅樓夢》這樣的古今第一名著,林黛玉這般的人物</div><div>要在三次元的世界呈現(xiàn),更是要頂著多方的質(zhì)疑</div><div><br></div><div>還未開拍,陳曉旭就收到了觀眾的信件</div><div>“林黛玉是我們心中的偶像,如果你演不好,我們將聯(lián)合起來討伐你。” </div><div>她深深理解他們的心情</div><div>“觀眾是公正而冷酷的,對于失敗者沒有同情。 ”</div><div>不管未來如何,她都不能后退,只能向前</div> 紅樓一夢,夢里三秋<div>從19歲到21歲</div><div>陳曉旭將人生最美好的三年都給了林黛玉</div><div>學(xué)習(xí)、拍戲、參加培訓(xùn)...</div><div>所有的生活和工作都是為了她</div><div>調(diào)皮幽默、感花濺淚、與人斗嘴...</div><div>所有的喜怒哀樂也都是為了她</div><div><br></div><div>與扮演寶玉的歐陽奮強初識時</div><div>因為歐陽奮強說“不喜歡林黛玉”</div><div>她立刻火冒三丈:“你根本就欣賞不了她的美,不過是個凡夫俗子罷了……”</div><div>直說得歐陽奮強感嘆“好厲害呀,贏得輸不得?!?</div> 因為歐陽奮強面對眾多女孩總是有些拘謹(jǐn)<div>被導(dǎo)演布置任務(wù)必須要每天搞兩個惡作劇</div><div>她就給他充當(dāng)軍師,整得劇組其他姑娘苦不堪言</div> 拍攝黛玉葬花時<div>因為紅消香斷之景,感受到了黛玉的哀婉哽咽</div><div>她可以哭到“連肩膀也抖起來”</div><div>“那樣傷心,到底為了誰?為了那孤單的小麻雀,為了那墮入泥淖的殘紅?還是為了那憂傷的葬花人?或或,是為了我自己?” </div> 拍黛玉撫琴時<div>因為對古琴一竊不通,</div><div>按照常理該是找替身,她卻堅決拒絕</div><div>“從前我曾嘲笑過什么都用替身的殘廢演員,</div><div>現(xiàn)在,我決不能讓別人反過來嘲笑我?!?lt;/div><div>然后專門跑到中央音樂學(xué)院拜師</div><div>本來導(dǎo)演還擔(dān)心地問“不會穿幫吧”</div><div>拍完后,直接贊賞</div><div>“沒想到,你還是音樂學(xué)院的高材生哪?!?lt;/div><div>……</div> <b>都道是陳曉旭有幸,演了林黛玉</b><div><b>可林黛玉得遇陳曉旭又何償不是一種幸運?</b></div> <div style="text-align: center;"><b><font color="#ed2308">04 人生有聚就有散</font></b></div> 不記得是誰說過<div>這部《紅樓夢》拍得奇,不知道哪里來的一群少男少女</div><div>戲拍完后又不知散去了何處</div><div>除了少數(shù)幾人仍在影壇活躍</div><div>大多數(shù)竟似從來沒有過一般</div><div>消失得無影無痕</div><div>仿佛他們的出現(xiàn)只是為了演活這本奇書</div><div>讓人可敬又可嘆!</div> 1987年,單拍攝就用了將近三年的《紅樓夢》終于完成拍攝<div>一切都到了夢醒的時候</div><div>當(dāng)年的一群黃毛丫頭都長大了</div><div>原來滿頭黑發(fā)的導(dǎo)演也是兩鬢花白</div><div>這些一起訓(xùn)練、學(xué)習(xí)甚至生活了3年的演員和工作人員們</div><div>不得不開始說再見</div><div><br></div><div>《紅樓夢》中,林黛玉說:</div><div><b>“人有聚就有散,聚時歡喜,到散時豈不冷清?既清冷則生傷感,所以不如倒是不聚的好?!?</b></div><div>夢醒后的陳曉旭,卻依依不舍地問著平時常斗嘴的“襲人”:</div><div>“今后,我們還能有機會吵架嗎?” </div><div>一句話,兩人默然</div><div>“襲人”流著淚,陳曉旭摟住她輕輕拍著頭</div><div>待到曲終人散,終是各自飛往天盡頭</div> 一部《紅樓夢》,讓陳曉旭成為了林黛玉<div>此后也無人能夠超越她</div><div>然而這樣的成功卻讓她在演藝上再難進一步</div><div>而她的一生也只演過兩部作品</div><div>《紅樓夢》和《家春秋》</div><div><b>“我就拍過這么兩部戲。</b></div><div><b>一是我覺得自己在表演上不如別人有天賦;</b></div><div><b>二是由于起點太高,我之后就沒有再遇上什么合適的戲了。</b></div><div><b>事實證明,這是我的幸運,</b></div><div><b>要演就演最好的角色,不是嗎?”</b></div> <div style="text-align: center;"><b><font color="#ed2308">05 我更是陳曉旭</font></b></div> 陳曉旭在談到擇偶標(biāo)準(zhǔn)時,曾說:<div>“我喜歡的男子,是有理想有才華,有好的修養(yǎng),好的風(fēng)度,并且,他能對我理解尊重,心靈上的溝通和默契。而不是某種外表。我不愿情感淡漠的白頭到老,我喜歡有苦有辣酸甜的生活。”</div><div>所以,在拍完《紅樓夢》后</div><div>她立刻便和她亦師亦友的男朋友畢彥君結(jié)婚了</div><div>而在因為性格差異矛盾增多后</div><div>又?jǐn)嗳贿x擇了離婚</div> 1991年,陳曉旭認(rèn)識了后來成為她第二任丈夫的郝彤<div>當(dāng)時郝彤是北京電影學(xué)院攝影系的學(xué)生</div><div>因為請陳曉旭拍攝畢業(yè)作品而相識</div><div>之后二人越走越近</div><div>郝彤決定畢業(yè)后和同學(xué)一起創(chuàng)業(yè)</div><div>拉著陳曉旭合開廣告公司</div><div>陳曉旭當(dāng)時正處在事業(yè)瓶頸期</div><div>就下海成了最早一批的廣告人</div><div>還獲得過“中國30位杰出女性廣告人”</div> 1991年,陳曉旭認(rèn)識了后來成為她第二任丈夫的郝彤<div>當(dāng)時郝彤是北京電影學(xué)院攝影系的學(xué)生</div><div>因為請陳曉旭拍攝畢業(yè)作品而相識</div><div>之后二人越走越近</div><div>郝彤決定畢業(yè)后和同學(xué)一起創(chuàng)業(yè)</div><div>拉著陳曉旭合開廣告公司</div><div>陳曉旭當(dāng)時正處在事業(yè)瓶頸期</div><div>就下海成了最早一批的廣告人</div><div>還獲得過“中國30位杰出女性廣告人”</div> 陳曉旭自己曾經(jīng)寫過這樣一段廣告詞:<div>她系出名門,麗質(zhì)天成,</div><div>秀其外而絕無奢華,慧其中卻內(nèi)蘊悠遠;</div><div>壯士為主灑淚,英雄為主牽情。</div><div>個中滋味,盡在五糧春。</div><div>名門之秀,五糧春。</div><div>如今,這句廣告詞“名門之秀,五糧春”</div><div>已經(jīng)幾乎和五糧液這個老品牌一樣深入人心</div><div><br></div><div><b>縱然她成了身家上億的成功人士</b></div><div><b>仍未改掉身上那股獨特的詩人的氣質(zhì)</b></div><div>她可以”通過自己的努力,讓父母家人過更好的生活”</div><div>也可以反省“我發(fā)現(xiàn)物欲的增長并沒有給我和家人帶來真正的快樂”</div><div>并最終選擇皈依佛門</div> <div style="text-align: center;"><b><font color="#ed2308">06 一場輪回一場嘆</font></b></div> 《紅樓夢》三十回中,寶玉與黛玉鬧了別扭<div>黛玉表示:“你也不用哄我,從今以后,我也不敢親近二爺,二爺也全當(dāng)我去了?!?lt;/div><div>寶玉聽了笑道:“你往哪去呢?”</div><div>林黛玉道:“我回家去”</div><div>寶玉笑道:“我跟了你去?!?lt;/div><div>林黛玉道:“我死了?!?lt;/div><div>寶玉道:“你死了,我做和尚?!?lt;/div><div>而在高鶚給出的結(jié)局及普遍認(rèn)可的結(jié)局中</div><div>寶玉也果真出家做了和尚</div><div><br></div><div>可誰也不承想,陳曉旭最后竟也出了家</div><div>2007年的春天,“陳曉旭剃度出家”的消息震驚了整個娛樂圈</div><div>而在這之前,她已被查出罹患乳腺癌</div><div>因為不愿意身體有殘缺,一直拒絕做手術(shù)</div><div>剃度后,她選擇去了深圳</div><div>那里,四季溫暖,城市干凈,道場窗外鮮花盛開</div><div><br></div><div>大概是為了應(yīng)驗“自古美人如名將,不使人間見白頭”的殘忍</div><div>2007年5月13日,陳曉旭最終還是因為癌癥在深圳病逝,年僅42歲</div> 一曲紅樓,一段感傷<div>在春殘花落前,陳曉旭以出家、離世的方式</div><div>一人完結(jié)了寶黛兩人的命運</div><div>匆匆走完了她42年的人生</div> <div>質(zhì)本潔來還潔去,不叫污泥陷渠溝。</div><div>寧愿枝頭抱香死,不教吹落北風(fēng)中。</div><div>這是角色的宿命。</div> 生于秋葉靜美的晚秋,<div>逝于春殘花落時的暮春。</div><div>這是她的宿命。</div> 生為曉旭,死為黛玉<div>她終究在現(xiàn)實中演繹了紅樓夢一場</div> <div style="text-align: center;"><b><font color="#ed2308">07 身世飄零的林妹妹</font></b></div> 陳曉旭的詩和黛玉的詞,冥冥之中有一種身世飄零的呼應(yīng)。 <div style="text-align: center;"><font color="#808080">無題</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080"><br></font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">我夢見我去了</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">乘著一縷灰色的云</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">過那片陰暗低吼著的海</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">那荒涼的,悄無聲息的彼岸停下</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">這里是忘川</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">沒有金色的海灘</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">沒有海鳥的哀鳴</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">沒有陽光沒有月亮沒有星星</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">沒有綠色的椰子林</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">沒有湖水拍打礁石的聲音</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">沒有風(fēng)掠過海面留下的蹤影</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">沒有呼吸沒有眼淚沒有歌唱</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">沒有戀人溫柔的目光</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">我在思維里哭了</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">忘川這死的世界里沒有聲音</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">沒有淚水沒有心的痛疼</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">只有記憶的精靈在長夜里游動</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">暝暝之中我憶起了人間</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">清晨的露珠傍晚的倚云</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">正午的驕陽和雨打在窗欞上的聲響</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">接著,又憶起了愛情</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">月下的誓盟眼睛的默許</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">離別的淚珠和浸滿相思的紅豆</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">然后,我又憶起了車站</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">緩緩啟動的車輪強作的歡顏</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">顫抖的再見和玻璃窗上漸漸消失的蒼白的臉</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">紅圍巾依依飄落在黑色的鐵軌上</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">汽笛聲竭煙霧散盡</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">車輪碾過之后</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">你只拾到幾塊紅色的碎片</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">這是一個可怕的漫長的夢</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">天亮了我還沒有醒</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">在夢中我決定醒來后去南方霸王祠旅行</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">南方有竹林有瀑布有開不完的桂花</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">還有纏綿哀婉的洞蕭聲</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">在那幽靜的峽谷有明亮的星星</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">象一雙真誠的眼睛在天邊閃動</font></div><div style="text-align: center;"><br></div><div>此詩為陳曉旭29歲時所作。</div> <div style="text-align: center;"><font color="#808080">葬花吟</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080"><br></font></div><div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">花謝花飛花滿天,紅消香斷有誰憐?</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">游絲軟系飄春榭,落絮輕沾撲繡簾。</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">閨中女兒惜春暮,愁緒滿懷無釋處。</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">手把花鋤出繡簾,忍踏落花來復(fù)去。</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">柳絲榆莢自芳菲,不管桃飄與李飛;</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">桃李明年能再發(fā),明年閨中知有誰?</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">三月香巢已壘成,梁間燕子太無情!</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">明年花發(fā)雖可啄,卻不道人去梁空巢也傾。</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">一年三百六十日,風(fēng)刀霜劍嚴(yán)相逼;</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">明媚鮮妍能幾時,一朝漂泊難尋覓。</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">花開易見落難尋,階前愁殺葬花人,</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">獨倚花鋤淚暗灑,灑上空枝見血痕。</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">杜鵑無語正黃昏,荷鋤歸去掩重門;</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">青燈照壁人初睡,冷雨敲窗被未溫。</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">怪奴底事倍傷神?半為憐春半惱春。</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">憐春忽至惱忽去,至又無言去未聞。</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">昨宵庭外悲歌發(fā),知是花魂與鳥魂?</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">花魂鳥魂總難留,鳥自無言花自羞;</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">愿儂此日生雙翼,隨花飛到天盡頭。</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">天盡頭,何處有香丘?</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">未若錦囊收艷骨,一抔凈土掩風(fēng)流。</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">質(zhì)本潔來還潔去,強于污淖陷渠溝。</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">爾今死去儂收葬,未卜儂身何日喪?</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">儂今葬花人笑癡,他年葬儂知是誰?</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">試看春殘花漸落,便是紅顏老死時;</font></div><div style="text-align: center;"><font color="#808080">一朝春盡紅顏老,花落人亡兩不知!</font></div></div> 天上多了個陳曉旭,世間再無林黛玉<div>愿你在太虛幻境安好!</div> <h5>(內(nèi)容來自:古典書城)</h5>