<p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1">壬寅秋,三五相邀暮游于田野,心有所觸于山水間,瞑然而感之,其意為作賦也。</p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1">是日,置身野郊。初靜謐以曠遠(yuǎn),漸蕭瑟而潺緣,如清泉流響,空谷夜闌。其觸于心也,隱隱約約,明晦漸變;又如幽篁素弦,鶴舞松煙,夜月閑潭。</p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1">忽倉促嘰囀,遲暮悲蟬,落霞秋雁,金稻碧園,聲色俱佳,山水田園自成繪卷。山水有靈,而人能遇,天時(shí)作合乃能成賦,以其感自秋日,故命篇曰:“秋之賦?!?lt;/p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1">于是,游目四野,賞光騁懷。時(shí)維八月,序?qū)俪跚铮L(fēng)舒日朗,氣定神閑。牽黃犬于阡陌,賞風(fēng)景于連巒。微風(fēng)徐來,輕云漫卷,白鷺驚飛,青鱗竟躍。</p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1">秋芳雜有素、紫、黃、殷,三兩蝴蝶于是流連?;奶锬咙S牛,清溪坐釣叟,瓜蔬雜植,桑柳間樹,無紅塵之瑣事,有綠野之炊煙,性可樂也。</p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p> <p class="ql-block ql-indent-1"><br></p><p class="ql-block ql-indent-1">噫,人生苦短,世道維艱。時(shí)序無心,草木無情,唯人之易感傷于物,或私欲不滿,或嫉賢妒能,或嫌貧愛富。生于無而亦歸于無,所有皆暫得于己,若非知足常樂,必徒生煩惱爾。故,唯寄情田園之間,方能清心寡欲,暫忘紅塵矣。</p><p class="ql-block ql-indent-1"><br></p>