<p class="ql-block">《歸園田居》是由晉宋時(shí)期文學(xué)家陶淵明創(chuàng)作的組詩作品,共五首(一本作六首)。</p><p class="ql-block">該作品生動(dòng)地描寫了詩人歸隱后的生活和感受,抒發(fā)了作者辭官歸隱后的愉快心情和鄉(xiāng)居樂趣,從而表現(xiàn)了他對(duì)田園生活的熱愛,表現(xiàn)出勞動(dòng)者的喜悅。</p> <p class="ql-block">第一首詩從對(duì)官場生活的強(qiáng)烈厭倦,寫到田園風(fēng)光的美好動(dòng)人,農(nóng)村生活的舒心愉快,流露了一種如釋重負(fù)的心情,表達(dá)了對(duì)自然和自由的熱愛。第二首詩著意寫出鄉(xiāng)居生活的寧靜,以樸實(shí)無華的語言不加雕飾地描繪出一個(gè)寧靜純美的天地,表現(xiàn)了鄉(xiāng)村的幽靜和作者心境的恬淡。第三首詩細(xì)膩生動(dòng)地描寫了作者對(duì)農(nóng)田勞動(dòng)生活的體驗(yàn),風(fēng)格清淡而又不失典雅,洋溢著詩人心情的愉快和對(duì)歸隱的自豪。第四首寫作者親自參加勞動(dòng)和對(duì)勞動(dòng)的熱愛,表明他不但沒有因早出晚歸地辛苦勞動(dòng)而減少對(duì)勞動(dòng)的興趣,反而加深了他對(duì)勞動(dòng)的感情,堅(jiān)定了他終生歸耕的決心。第五首詩講述了作者耕種歸來的活動(dòng),表達(dá)其欣然自得之情,內(nèi)蘊(yùn)醇厚,情感真摯。第六首詩講述了詩人一天的勞動(dòng)生活,最后揭示其勞動(dòng)的體驗(yàn)、田居的用心。末首諸家以為非陶詩,而蘇軾以為陶作,并評(píng)曰“淵明詩初看若散緩,熟看有奇句”(《冷齋詩話》)。</p><p class="ql-block"> </p> <p class="ql-block">作品鑒賞</p><p class="ql-block">歸園田居</p><p class="ql-block">其一</p><p class="ql-block">少無適俗韻,性本愛丘山。</p><p class="ql-block">誤落塵網(wǎng)中,一去三十年。</p><p class="ql-block">羈鳥戀舊林,池魚思故淵。</p><p class="ql-block">開荒南野際,守拙歸園田。</p><p class="ql-block">方宅十余畝,草屋八九間。</p><p class="ql-block">榆柳蔭后檐,桃李羅堂前。</p><p class="ql-block">曖曖遠(yuǎn)人村,依依墟里煙。</p><p class="ql-block">狗吠深巷中,雞鳴桑樹顛。</p><p class="ql-block">戶庭無塵雜,虛室有余閑。</p><p class="ql-block">久在樊籠里,復(fù)得返自然。</p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">其二</p><p class="ql-block">野外罕人事,窮巷寡輪鞅。</p><p class="ql-block">白日掩荊扉,虛室絕塵想。</p><p class="ql-block">時(shí)復(fù)墟曲中,披草共來往。</p><p class="ql-block">相見無雜言,但道桑麻長。</p><p class="ql-block">桑麻日已長,我土日已廣。</p><p class="ql-block">??炙敝?,零落同草莽。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">其三</p><p class="ql-block">種豆南山下,草盛豆苗稀。</p><p class="ql-block">晨興理荒穢,帶月荷鋤歸。</p><p class="ql-block">道狹草木長,夕露沾我衣。</p><p class="ql-block">衣沾不足惜, 但使愿無違。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">其四</p><p class="ql-block">久去山澤游,浪莽林野娛。</p><p class="ql-block">試攜子侄輩,披榛步荒墟。</p><p class="ql-block">徘徊丘壟間,依依昔人居。</p><p class="ql-block">井灶有遺處,桑竹殘杇株。</p><p class="ql-block">借問采薪者,此人皆焉如?</p><p class="ql-block">薪者向我言,死沒無復(fù)余。</p><p class="ql-block">一世異朝市,此語真不虛。</p><p class="ql-block">人生似幻化,終當(dāng)歸空無。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">其五</p><p class="ql-block">悵恨獨(dú)策還,崎嶇歷榛曲。</p><p class="ql-block">山澗清且淺,可以濯吾足。</p><p class="ql-block">漉我新熟酒,只雞招近局。</p><p class="ql-block">日入室中暗,荊薪代明燭。</p><p class="ql-block">歡來苦夕短,已復(fù)至天旭。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">其六</p><p class="ql-block">種苗在東皋,苗生滿阡陌。</p><p class="ql-block">雖有荷鋤倦,濁酒聊自適。</p><p class="ql-block">日暮巾柴車,路暗光已夕。</p><p class="ql-block">歸人望煙火,稚子候檐隙。</p><p class="ql-block">問君亦何為,百年會(huì)有役。</p><p class="ql-block">但愿桑麻成,蠶月得紡績。</p><p class="ql-block">素心正如此,開徑望三益。</p><p class="ql-block"><br></p> <p class="ql-block"><br></p><p class="ql-block">“開荒南野際,守拙歸園田。方宅十余畝,草屋八九間。榆柳蔭后檐,桃李羅堂前。”"道狹草木長,夕露沾我衣。衣沾不足惜, 但使愿無違。"每每讀到陶淵明在《歸園田居》中這樣的描繪,總會(huì)讓人想暫別都市與喧囂,擇一處風(fēng)景秀麗之地,偷得浮生半日閑。本人更是想利用閑暇之余,泡一壺菊花茶,以畫筆追摹當(dāng)年陶潛之逸興,重溫南山之悠然。(字畫原創(chuàng) 李建林)</p>